Υπηρεσιες

---

Οι γέφυρες είναι ακίνητες προσθετικές αποκαταστάσεις και συνιστώνται όταν ο ασθενής έχει χάσει ένα ή περισσότερα δόντια. Η λειτουργία της γέφυρας είναι σημαντική, γιατί συμβάλλει στη διατήρηση της συνολικής στοματογναθικής μας υγείας και ισορροπίας, ενώ μπορεί να αποτρέψει πιο σοβαρά προβλήματα στο μέλλον.

Όταν χαθεί ένα ή περισσότερα δόντια, τα διπλανά τους δόντια αρχίζουν να μετακινούνται προς το κενό και προκαλούν κακή σύγκλειση, δηλαδή ανωμαλία στη σχέση των άνω και των κάτω δοντιών όταν δαγκώνουμε. Οι μασητικές δυνάμεις δεν κατανέμονται ομοιόμορφα και έτσι τα εναπομείναντα δόντια δέχονται ισχυρότερες πιέσεις, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει φθορές. Σταδιακά η απώλεια ενός ή λίγων δοντιών μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια και άλλων.Για να καλύψουμε το κενό ή τα κενά, χρησιμοποιούμε τις γέφυρες. Αποτελούνται από δύο στεφάνες που προσαρμόζονται στα φυσικά μας δόντια δεξιά και αριστερά από τον κενό χώρο, αφού πρώτα τα τροχίσουμε περιμετρικά, και στο μέσο της κατασκευής συγκολλώνται τα τεχνητά δόντια. Δηλαδή τα παρακείμενα φυσικά δόντια λειτουργούν ως στηρίγματα για τις γέφυρες.

Για την κατασκευή της γέφυρας παίρνουμε αποτυπώματα ακριβείας από τον ασθενή που θα καθοδηγήσουν τον οδοντοτεχνίτη ώστε να ετοιμάσει την αποκατάσταση εξατομικευμένα για εσάς. Το υλικό κατασκευής είναι συνήθως η πορσελάνη ή το ζιρκόνιο, τα οποία δίνουν και τα καλύτερα αισθητικά αποτελέσματα.Οι γέφυρες έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, αρκεί να τηρούμε τους κανόνες στοματικής υγιεινής. Αν τα φυσικά δόντια-στηρίγματα αναπτύξουν περιοδοντικά προβλήματα, τότε θα υπάρξουν προβλήματα και με τις γέφυρες.

Τα ένθετα και τα επένθετα είναι αποκαταστάσεις των οπισθίων δοντιών, που κατασκευάζονται στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο από πορσελάνη ή ρητίνη.

Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι σφραγίσματα, οι τεχνικές όμως που ακολουθούνται για την κατασκευή και την τοποθέτηση τους στο στόμα είναι διαφορετικές και εξασφαλίζουν μεγαλύτερη αντοχή, τόσο στην αποκατάσταση την ίδια όσο και στα δόντια στα οποία τοποθετούνται.Παλαιότερα τα επένθετα κατασκευάζονταν από χρυσό, αλλά όταν η τιμή του χρυσού έγινε πολύ υψηλή έπαψαν να χρησιμοποιούνται.

Την τελευταία δεκαετία δίνεται στην Οδοντιατρική, έμφαση στην διατήρηση των οδοντικών ιστών και τον σεβασμό των ιδιοτήτων του δοντιού. Σκοπός των αποκαταστάσεων μας είναι να αποφύγουμε τις βλάβες του πολφού και να ενίσχυσουμε τα κατεστραμμένα δόντια με λύσεις που έχουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη διάρκεια στον χρόνο.

Η εξέλιξη των υλικών που έχουμε στην διάθεση μας, καθώς και οι αλλαγές στις τεχνικές της συγκόλλησης μαζί με την συντηρητική αυτή φιλοσοφία, μας επέτρεψαν να χρησιμοποιούμε ξανά τα επένθετα με μεγάλη επιτυχία δημιουργώντας αποκαταστάσεις με υψηλή αισθητική και λειτουργικότητα που είναι ταυτόχρονα πολύ συντηρητικές για τα δόντια στα οποία τοποθετούνται.Ιδανικά δόντια για αποκατάσταση με επένθετα, είναι τα φυσικά δόντια στα οποία λείπει τόση οδοντική ουσία ώστε ένα σφράγισμα να μην έχει καλή πρόγνωση.Ως προς τα υλικά επιλογής έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στα επένθετα πορσελάνης ή ρητίνης κατασκευασμένα με παραδοσιακούς τρόπους ή με ψηφιακή τεχνολογία(CAD/CAM). Η επιλογή βασίζεται σε παραμέτρους όπως το μέγεθος της αποκατάστασης, η θέση του δοντιού στο τόξο, η ύπαρξη ή όχι βρυγμού και οι οικονομικές δυνατότητες του ασθενούς μας.Χρειάζονται δύο ραντεβού για την ολοκλήρωση ενός επένθετου. Στο πρώτο αφαιρείται από το δόντι το παλαιό σφράγισμα και πιθανή τερηδόνα, διαμορφώνεται η κοιλότητα με τον κατάλληλο τρόπο και ακολουθεί η λήψη του αποτυπώματος. Στο δεύτερο ραντεβού γίνεται η συγκόλληση του επένθετου με ειδικά ρητινώδη υλικά, ενώ ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο ραντεβού μεσολαβεί χρόνος λίγων ημερών, στην διάρκεια των οποίων το δόντι είναι προστατευμένο με ένα προσωρινό σφράγισμα.

Ο βρυγμός είναι το σφίξιμο-τρίξιμο των δοντιών. Ανήκει στις «παραλειτουργικές έξεις», στις συνήθειες, δηλαδή, που ξεφεύγουν από τα όρια της φυσιολογικής λειτουργίας, όπως το δάγκωμα των νυχιών, το δάγκωμα αντικειμένων (π.χ. μολυβιών), ο θηλασμός των δακτύλων κ.α.. Στην εποχή μας μάλιστα ο βρυγμός παρουσιάζεται σε συχνότητα 90%!

Η αιτία εμφάνισης του βρυγμού είναι ακόμα αδιευκρίνιστη. Πιστεύεται ότι κατά κύριο λόγο οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες, καθώς φαίνεται ότι η στοματική κοιλότητα είναι το πιο πρόσφορο έδαφος για να ξεσπάσει το στρες. Έχει ενοχοποιηθεί και η κληρονομικότητα ενώ μεταξύ των αιτιών έχει αναφερθεί και η λήψη φαρμάκων.

Έρευνες έχουν δείξει ότι ο ήχος που παράγεται από τρίξιμο των δοντιών εντοπίζεται μόνο από ένα μικρό ποσοστό ασθενών της τάξεως του 20%, οπότε στην πραγματικότητα ο ασθενής συνήθως δεν έχει γνώση του προβλήματός του.Η διάγνωση του βρυγμού, εκτός από τον ίδιο τον ασθενή ή τα άτομα που κοιμούνται μαζί του, μπορεί να γίνει εύκολα και από τον γιατρό. Ενδοστοματικά συνήθως θα παρατηρηθούν οι λεγόμενες “φασέτες”. Αυτές δεν είναι τίποτα περισσότερο από το εντύπωμα που προκαλείται από το φάγωμα και σφίξιμο των δοντιών.

Επιπλέον μια προσεκτική κλινική εξέταση ολόκληρης της στοματοπροσωπικής χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των μυών του στόματος και του αυχένα, θα επιβεβαιώσει την διάγνωση.

Ο ασθενής μπορεί να παραπονιέται για ευαισθησία στα δόντια, για πόνο στα μάγουλα και στον αυχένα μόλις ξυπνάει, ο οποίος πόνος διαχέεται, είναι αντανακλαστικός και δεν εντοπίζεται, ούτε συνδέεται με ένα συγκεκριμένο δόντι. Μπορεί να υπάρχει πόνος ή ενόχληση στην περιοχή του αυτιού, όπου εντοπίζεται η άρθρωση που ενώνει τις δυο γνάθους και καταπονείται ενώ ενδέχεται να υπάρχει και δυσκολία στο άνοιγμα ή κλείσιμο του στόματος.Η θεραπευτική προσέγγιση του βρυγμού γίνεται κυρίως με ενδοστοματικούς νάρθηκες. Κατασκευάζονται από τον οδοντοτεχνίτη μετά από λήψη αποτυπώματος των δοντιών άνω και κάτω γνάθου. Το υλικό κατασκευής τους είναι η ακρυλική ρητίνη, η οποία είναι διαφανής και τοποθετείται στην πλειονότητα των περιπτώσεων στην άνω γνάθο.

Ο ασθενής συνήθως φορά τον νάρθηκα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η αποτελεσματικότητά του αγγίζει θεραπευτικά το 70%. Βέβαια σε σοβαρότερες καταστάσεις, η χρήση του μπορεί να επεκταθεί και στη διάρκεια της ημέρας.

Η λειτουργία του στηρίζεται στο γεγονός ότι δεν αφήνει τα δόντια να έρθουν σε επαφή, με συνέπεια να αποπροσανατολίζονται οι μύες και να μην σφίγγουν. Ακόμα όμως και να σφίξει ο ασθενής, το υλικό κατασκευής του νάρθηκα είναι πιο μαλακό από τα δόντια και έτσι φθείρεται ο νάρθηκας αντί για τα δόντια. Απορροφά τις πιέσεις και δεν μεταβιβάζονται αυτές στην άρθρωση που συνδέει τις δυο γνάθους και βρίσκεται στην περιοχή του αυτιού.

Αν ο βρυγμός δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να προκαλέσει σημαντικές βλάβες στα δόντια ,στους ιστούς αλλά και στην κροταφογναθική διάρθρωση.

Η τοξικότητα των μαύρων σφραγισμάτων αμαλγάματος είναι ένα ενδιαφέρον ζήτημα που απασχολεί τις τελευταίες δεκαετίες τα ερευνητικά τμήματα των ιατρικών και οδοντιατρικών πανεπιστημίων. Πολλές έρευνες γίνονται τελευταία σχετικά με το θέμα αυτό, χωρίς όμως στην ουσία να αποδεικνύεται ότι ο υδράργυρος ( που απελευθερώνεται από τα μαύρα σφραγίσματα δοντιών ) είναι τοξικός και επίφοβος για τον ανθρώπινο οργανισμό. Κάποια άλλα επιστημονικά δεδομένα υποστηρίζουν οτι είναι καλό να μην υπάρχουν πάνω από 4 σφραγίσματα αμαλγάματος στο στόμα μας (ένα σε κάθε τεταρτημόριο). Παρόλα αυτά υπάρχει η τάση τα τελευταία χρόνια τα μαύρα σφραγίσματα αμαλγάματος να αφαιρούνται και να αντικαθίστανται με λευκά σφραγίσματα ρητίνης.Εκείνο που χρήζει ιδιαίτερης σημασίας είναι το γεγονός, οτι ο περισσότερος υδράργυρος απελευθερώνεται κατά την αφαίρεση ενός σφραγίσματος αμαλγάματος. Για αυτό ακριβώς το λόγο η αντικατάσταση ενός μαύρου σφραγίσματος αμαλγάματος πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένα ιατρικά πρωτόκολλα τα οποία περιγράφονται παρακάτω:

Γιατί είναι σημαντική η χρήση απομονωτήρα δοντιού ;

Μετά τη χορήγηση της τοπικής αναισθησίας (εφόσον απαιτείται) ακολουθεί η τοποθέτηση του ελαστικού απομονωτήρα. Ο απομονωτήρας είναι ένα ειδικό λάστιχο που απομονώνει το δόντι από το υπόλοιπο στόμα με τέτοιο τρόπο, ώστε ο οδοντίατρος να έχει μόνο το συγκεκριμένο δόντι ως πεδίο εργασίας.Η απομόνωση είναι σημαντική καθώς υπό αυτές τις συνθήκες μειώνονται οι πιθανότητες ο ασθενής να αναπνεύσει ή να εισροφήσει τους υδρατμούς υδραργύρου που απελευθερώνονται κατά την αφαίρεση ενός μαύρου σφραγίσματος. Είναι σημαντικό οι οδοντίατροι κατά την αφαίρεση μαύρων σφραγισμάτων να κόβουν σε κομμάτια το σφράγισμα και να τα πετούν αντί να τροχίζουν σιγά- σιγά το σφράγισμα. Με αυτόν τρόπο παράγονται λιγότεροι υδρατμοί υδραργύρου ενώ συγχρόνως το σφράγισμα αφαιρείται γρηγορότερα από το στόμα του ασθενή.Πως ο ασθενής δεν αναπνέει τους υδρατμούς υδραργύρου ;

Κατά τη διάρκεια αφαίρεσης του μαύρου σφραγίσματος, εκτός από τη μικρή σιελαντλία, η οποία τοποθετείται εντός του στόματος του ασθενή κάτω από τον απομονωτήρα, ο οδοντίατρος έχει στα χέρια του τη μεγάλη αναρρόφηση πάνω στο δόντι, με την οποία ρουφά με μεγάλη προσοχή οτιδήποτε αφαιρείται εκείνη τη στιγμή (κομμάτια μαύρου σφραγίσματος, υδρατμοί υδραργύρου, μαύρη σκόνη αμαλγάματος).Πως απομακρύνονται όλα τα υπολείμματα αμαλγάματος ;

Εφόσον ολοκληρωθεί η διαδικασία αφαίρεσης του μαύρου σφραγίσματος, ο οδοντίατρος πρέπει να ξεπλύνει πολύ καλά τόσο επάνω όσο και κάτω από το λάστιχο του απομονωτήρα για να είναι σίγουρος οτι δεν υπάρχουν υπολείμματα αμαλγάματος. Στη συνέχεια αφαιρείται ο απομονωτήρας και ο ασθενής ξεπλένει και μόνος του πολύ καλά το στόμα του.Πως ολοκληρώνεται η διαδικασία αντικατάστασης μαύρου σφραγίσματος ;

Ο οδοντίατρος πρέπει να αλλάξει ο ίδιος γάντια και μάσκα, όπως και να αλλάξει την προστατευτική ποδιά του ασθενή.

Η υπόλοιπη διαδικασία αποκατάστασης του δοντιού δε διαφέρει σε κάτι από ένα κοινό λευκό σφράγισμα ρητίνης (βλέπε διαδικασία σφραγίσματος).

Εν κατακλείδι η αντικατάσταση των μαύρων σφραγισμάτων αμαλγάματος απαιτεί ιδιαίτερη δεξιοτεχνία και προσοχή από την πλευρά του οδοντιάτρου και θα πρέπει να πραγματοποιείται σύμφωνα με τα προαναφερθέντα οδοντιατρικά πρωτόκολλα.

Η ολιστική οδοντιατρική, σε αντίθεση με την παραδοσιακή οδοντιατρική, εξετάζει και αντιμετωπίζει τον ασθενή σαν ένα ενιαίο ολόκληρο σύστημα, χωρίς να εστιάζει στην περιοχή του στόματος.

Βασικά χαρακτηριστικά της ολιστικής οδοντιατρικής είναι :

1.  Η αποφυγή χρήσης τοξικών οδοντιατρικών υλικών, όπως είναι π.χ. το αμάλγμα (μαύρο σφράγισμα δοντιού). Η αφαίρεση του μαύρου σφραγίσματος θεωρείται απαραίτητη στη σύγχρονη οδοντιατρική, με στόχο την απομάκρυνση του υδραργύρου και λοιπών τοξικών συστατικών που περιλαμβάνει το αμάλγαμα.
2. Η χρήση ψηφιακής ακτινογραφίας με όσο το δυνατόν χαμηλή ακτινοβολία.
3. Η εφαρμογή της ελάχιστα επεμβατικής οδοντιατρικής με το δυνατόν μικρότερο εκτροχισμό των δοντιών και την αποφυγή χειρουργικών επεμβάσεων.Σημαντικό είναι το γεγονός οτι μία φλεγμονή στα ούλα ή στα δόντια είναι δυνατόν να επιφέρει σοβαρά προβλήματα στη γενικότερη υγεία του ασθενή. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο η βιοοδοντιατρική δίνει βαρύτητα στην αντιμετώπιση του ασθενή ως σύνολο και όχι αποκλειστικά και μόνο ως οδοντιατρικό ασθενή.

Φθορίωση είναι η διαδικασία κατά την οποία ο οδοντίατρος εφαρμόζει τοπικά πάνω στην επιφάνεια των δοντιών φθόριο με τη μορφή ενός ζελέ. Το φθόριο αυτό είναι υψηλής περιεκτικότητας και δε συνίσταται η χρήση του στο σπίτι.

Σκοπός της φθορίωσης είναι η ενίσχυση των δοντιών και η προστασία τους από την τερηδόνα. Η φθορίωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί

• προληπτικά, σε ασθενείς που δεν έχουν εμφανίσει τερηδόνα
• θεραπευτικά, σε ασθενείς που έχουν δόντια με αρχόμενη ή προχωρημένη τερηδόνα. Η χρήση του φθορίου στην προκειμένη περίπτωση έχει σαν σκοπό να αναχαιτίσει τη δράση των τερηδονογόνων μικροβίων.

Η φθορίωση εφαρμόζεται συνήθως σε ασθενείς

• υψηλού τερηδονικού κινδύνου
• με υπερευαισθησία
• με υφίζηση ούλων, η οποία με τη σειρά της μπορεί να προκαλέσει υπερευαισθησία
• με δόντια που εμφανίζουν αρχόμενη τερηδόνα (τερηδόνα στο πρώτο στάδιο)
• Σε άτομα με ξηροστομία (π.χ. μετά από χημειο- και ακτινοθεραπεία, καπνιστές, άτομα με στοματική αναπνοή), λόγω του αυξημένου τερηδονικού κινδύνου τους
• Σε άτομα που έχουν δυσκολία να τηρήσουν καλή στοματική υγιεινή (π.χ. άτομα με κάποια αναπηρία)Ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ασθενή η τοπική εφαρμογή του φθορίου συστήνεται συνήθως από μία-δύο ή και περισσότερες φορές το χρόνο.

 Λεύκανση είναι η αλλαγή του χρώματος των φυσικών δοντιών προς το φωτεινότερο και λευκότερο η οποία γίνεται μόνον απ’ τον οδοντίατρο με διάφορες τεχνικές.

Το χαμόγελο με την λεύκανση δεν φαίνεται ψεύτικο και ούτε πρόκειται να γίνει.

  Τα δόντια ενός ανθρώπου έχουν φυσιολογικό χρώμα προς το κιτρινωπό. Άλλες φόρες λόγω του τσιγάρου, του καφέ άλλα και άλλων τροφών με χρωστικές  τα δόντια αποκτούν κιτρινωπό-καφέ χρώμα και φαίνονται αντιαισθητικά, αυτό μπορει να επηρεάσει την κοινωνική, προσωπική και επαγγελματική του ζωή.

  Το γεγονός αυτό μπορεί εύκολα να αλλάξει με μια γενική ανανέωση στο χαμόγελο ενός ανθρώπου. Με μια λεύκανση έχει γίνει ήδη το πρώτο βήμα στην αλλαγή της ζωής του ασθενή. 

Η θεραπεία της λεύκανσης για να πετύχει χρειάζεται χρόνο, αλλιώς τα δόντια δεν μπορούν να πάρουν το ωραίο χρώμα με διάρκεια που επιθυμεί ο ασθενής.

Η λεύκανση γίνεται με 2 τρόπους

• Λεύκανση στο σπίτι: 

 Δίνονται ειδικά ναρθηκάκια και υλικό λεύκανσης στον ασθενή. Τα ναρθηκάκια πρέπει να χρησιμοποιούνται για τουλάχιστον 3-4 ώρες έτσι ώστε να μπορέσει το υλικό να δράσει εξολοκλήρου.

• Λεύκανση με συνδυασμό Σπιτιού- Ιατρείου:

 Eίναι η καλύτερη ποιότητα λεύκανσης που μπορεί να υπάρξει και σε χρώμα και διάρκεια. Όπως και στην λεύκανση στο σπίτι έτσι και εδώ δίνονται ναρθηκάκια με υλικό λεύκανσης και χρησιμοποιούνται στο σπίτι για ένα διάστημα, έπειτα ο ασθενής έρχεται στο ιατρείο για μια συνεδρία λεύκανσης για περίπου 1 ώρα και έπειτα θα συνεχίσει στο σπίτι την διαδικασία με τα μασελάκια λεύκανσης. 

Κατά την διάρκεια της λεύκανσης ο ασθενής θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός στο τι καταναλώνει γιατί τα δόντια είναι επιρρεπή στις χρωστικές. Μπορεί να γίνει λεύκανση ακόμα και αν καπνίζει ο ασθενής. 

Μετά την λεύκανση  ο ασθενής θα πρέπει για περίπου μια εβδομάδα να προσέξει τι θα καταναλώνει από χρωστικές γιατί τα δόντια του είναι ακόμα επιρρεπή.

Επίσης σε περίπτωση που ασθενής θα χρειαστεί προσθετική αποκατάσταση θα πρέπει να έχει υπομονή 2 εβδομάδες για να κατασταλάξει το χρώμα των δοντιών. 

Θα είναι πραγματικά μοναδικό. Η λεύκανση αξίζει τον κόπο και την υπομονή σας. Θα δείτε τεραστία διαφορά.

Επειδή η ένταση της Λεύκανσης μειώνεται κάθε χρόνο και από λίγο, συνήθως προτείνουμε την συντήρηση του αποτελέσματος με λίγο υλικό κάθε 1 με 2 χρόνια!

Η εξαγωγή δοντιού δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση…

Πέραν της αντικειμενικής δυσκολίας που μπορεί να υπάρχει σε κλινικό επίπεδο, κάποιες φορές, ψυχολογικοί λόγοι κάνουν την όλη διαδικασία ακόμη πιο δύσκολη!

Ωστόσο υπάρχουν κάποιες μικρές λεπτομέρειες που αν τις γνωρίζουμε, μπορούμε να εκλογικεύσουμε την όλη διαδικασία και να γίνει η θεραπεία μας απλούστερη!

Οι συνηθέστεροι λόγοι για τους οποίους μπορεί ένα δόντι να οδηγηθεί σε εξαγωγή είναι άλλοτε αντικειμενικοί και σχετίζονται με μια υπαρκτή παθολογία των οδοντικών ή περιοδοντικών ιστών και άλλοτε, λόγοι σκοπιμότητας, που σχετίζονται με το σχέδιο της προσθετικής αποκατάστασης του φραγμού, με ένα σχέδιο ορθοδοντικής θεραπείας, κ.α. :

Εκτεταμένη τερηδόνα

Κάταγμα δοντιού

Παραμελημένο απόστημα ενδοδοντικής ή περιοδοντικής αιτιολογίας

Ενδοδοντικοί λόγοι (εκτεταμένη ή παραμελημένη ενδοδοντική βλάβη)

Περιοδοντικοί λόγοι (εκτεταμένη καταστροφή των περιοδοντικών ιστών)

Προσθετικοί λόγοι (Σχέδιο προσθετικής αποκατάστασης του φραγμού)

Ορθοδοντικοί λόγοι (Σχέδιο ορθοδοντικής αποκατάστασης του φραγμού)

Σύγκλειση των οδοντικών φραγμών μεταξύ τους

Τραύμα στην περιοχή του προσώπου

Παθολογία του οστού των γνάθων (κύστεις, όγκοι κ.α)

Έγκλειστα δόντια

Σωφρονιστήρες

Υπεράριθμα δόντια ή δόντια με μορφολογικές αποκλίσεις

Γενική υγεία και φαρμακευτική αγωγή

Ιατρογενείς και άλλοι παράγοντες…

Η βασική πληροφορία που πρέπει όλοι να γνωρίζουμε είναι ότι οι εξαγωγές των δοντιών είναι ανώδυνες.

Γίνονται με τοπική αναισθησία, αρκετά βαθιά, έτσι ώστε ο ασθενής να μην αισθάνεται καθόλου πόνο κατά την εξαγωγή.

Οι εξαγωγές των δοντιών είναι στην πλειοψηφία τους εύκολες.

Ξεχάστε μαρτυρίες ή παλαιότερες προσωπικές εμπειρίες που με μια οδοντάγρα τραβούσε ο οδοντίατρος επί ώρες ένα δόντι μέχρι αυτό να εξαχθεί… αν δεν έσπαγε κάποιο ακρορρίζιο μέσα στο οστούν της γνάθου…

Ο «σύγχρονος εξοπλισμός» ενός «σύγχρονου οδοντιατρείου» και η εκπαίδευση και η εμπειρία ενός «σύγχρονου οδοντιάτρου», επιτρέπουν εκτός απροόπτου πάντα, μια εξαγωγή να ολοκληρωθεί εντός ολίγων λεπτών, ατραυματικά, ανώδυνα και σχεδόν αναίμακτα!!!

Ο μετεγχειρητικός πόνος, το πιθανό οίδημα και η αιμορραγία μπορούν να είναι περιορισμένα έως και ανύπαρκτα, χορηγώντας την ενδεικνυόμενη για κάθε ασθενή φαρμακευτική αγωγή.

Συχνότατα πάνω από το μετεξακτικό φατνίο τοποθετούνται ράμματα τα οποία καθιστούν την επούλωση ταχύτερη και τις πιθανές επιπλοκές ελάχιστες, ενώ η μετεγχειρητική αιμορραγία περιορίζεται με την χρήση κατάλληλων αιμοστατικών παραγόντων που δεν παρεμποδίζουν τον μηχανισμό της επούλωσης.

Πολύ συχνά μια εξαγωγή δοντιού μπορεί να συνδυάζεται με ταυτόχρονη ανάπλαση οστού ή μαλακών ιστών στην περιοχή.

Κάτι τέτοιο προτείνεται και γίνεται προκειμένου να εξασφαλίσουμε επάρκεια ιστών για την ολοκλήρωση του σχεδίου προσθετικής αποκατάστασης που θα ακολουθήσει στην περιοχή (με ή χωρίς οδοντικά εμφυτεύματα).

Σχετικά με τις εξαγωγές δοντιών που γίνονται στην πρόσθια αισθητική ζώνη, όταν αυτές γίνονται προγραμματισμένα, λαμβάνεται μέριμνα ώστε οι ασθενείς να μην μένουν χωρίς δόντια!

Κατασκευάζεται εκ των προτέρων μια μεταβατική αποκατάσταση η οποία τοποθετείται στην περιοχή της εξαγωγής αμέσως μετά την ολοκλήρωση αυτής αποκαθιστώντας άμεσα την αισθητική και την λειτουργία.

Συζητώντας για προγραμματισμένες εξαγωγές θα θέλαμε να συμβουλεύσουμε πως όταν γνωρίζουμε ότι κάποιο δόντι στο φραγμό μας πρέπει να εξαχθεί, καλό είναι να το δρομολογούμε χωρίς να περιμένουμε απαραίτητα να δώσει συμπτωματολογία, δηλαδή να πονέσει ή να αναπτύξει απόστημα.

Ελαττώνουμε έτσι κατά πολύ τις πιθανότητες να ταλαιπωρηθούμε την πλέον ακατάλληλη χρονική στιγμή, λόγου χάρη σε μια κοινωνική εκδήλωση, στις διακοπές μας ή την «παραμονή των Χριστουγέννων»…

Ελαττώνουμε όμως και τις πιθανότητες η εξαγωγή του δοντιού μας να εξελιχθεί σε μια διαδικασία τεχνικά δύσκολη και απρόβλεπτη, με μετεγχειρητικές ανεπιθύμητες ενέργειες ή επιπλοκές οι οποίες ανθίστανται στη συνήθη φαρμακευτική αγωγή ή απαιτούν εξειδικευμένα φαρμακευτικά σκευάσματα για την αντιμετώπισή τους.

Τέλος θα θέλαμε να καταρρίψουμε τον μύθο που θέλει να μην κάνουμε εξαγωγές δοντιών όταν υπάρχει απόστημα ή οξεία βλάβη.

Βεβαίως μπορούμε να προχωρήσουμε σε «εν θερμώ εξαγωγές δοντιών», με την προϋπόθεση πάντα ότι ο οδοντίατρος έχει αξιολογήσει το περιστατικό και κρίνει ότι υπάρχει ένδειξη για κάτι τέτοιο.

Με ασφάλεια μάλιστα μπορούν να γίνουν και περισσότερες από μια εξαγωγές (πολλαπλές εξαγωγές δοντιών), όταν πρόκειται για δόντια στη ίδια ή σε γειτονικές περιοχές του φραγμού.

Όλα αυτά βέβαια είναι λεπτομέρειες οι οποίες συναξιολογούνται από τον θεράποντα ιατρό και υπακούουν στο σχέδιο θεραπείας και το ιατρικό ιστορικό των ασθενών.

 Είναι η απεικόνιση των σκληρών ιστών όπως είναι τα δόντια και το οστό συγκεκριμένων περιοχών της στοματικής κοιλότητας μέσω μιας ψηφιακής ακτινογραφίας. Αυτή η μέθοδος μας επιτρέπει να δούμε σημεία πάνω στο δόντι ή το οστό που δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά δια γυμνού οφθαλμού κατά την κλινική εξέταση.

Πολλές φορές όταν ο ασθενής αισθάνεται ενοχλήσεις σε κάποιο σημείο της στοματικής κοιλότητας ή όταν γίνεται μία οδοντιατρική θεραπεία η ψηφιακή ενδοστοματική ακτινογραφία είναι μια σίγουρη και αξιόπιστη λύση εντοπισμού του προβλήματος η οποία συμπληρώνει την κλινική εξέταση.

Διάγνωση:

Σε σημεία που δεν γίνονται αντιληπτά με το μάτι, όπως είναι οι επιφάνειες επαφής των δοντιών (ακτινογραφίες δήξης).

Έλεγχος:

Αφού τοποθετηθεί ο ασθενής στην οδοντιατρική έδρα, φοράει ειδική πόδια ακτινοπροστασίας, γίνονται οι ρυθμίσεις του ακτινογραφικού μηχανήματος, θα τοποθετηθεί στο επιθυμητό σημείο της στοματικής κοιλότητας   το ακτινογραφικό πλακίδιο. Έπειτα ο οδοντίατρος θα τοποθετήσει την κεφαλήτου ακτινογραφικού μηχανήματος στην σωστή θέση και θα πατήσει τον διακόπτη για να βγει η ακτινογραφία απευθείας στην οθόνη του κομπιούτερ.

Η όλη διαδικασία δεν κρατεί πάρα μονό λίγα δευτερόλεπτα.

Κατόπιν με ειδικό λογισμικό (software) γίνεται επεξεργασία της ακτινογραφίας στο κομπιούτερ για να βγει η σωστή διάγνωση.

Η απεικόνιση συγκεκριμένων περιοχών της στοματικής κοιλότητας που μας ενδιαφέρει.

Είναι ένα απαραίτητο διαγνωστικό μέσο για πολλές οδοντιατρικές εργασίες, που έρχεται και συμπληρώνει την κλινική εξέταση του στόματος για να βγει σωστή και ολοκληρωμένη διάγνωση.

 Ο καθαρισμός περιλαμβάνει την υπερουλική απομάκρυνση της πλάκας ή πέτρας με ειδική συσκευή υπερήχων και όπου κριθεί απαραίτητο χρησιμοποιούνται και ειδικά εργαλεία χειρός . Αφού απομακρυνθεί όλη η “ορατή” πέτρα, οι επιφάνειες των δοντιών στιλβώνονται με ειδική πάστα.  Η ολοκληρωμένη οδοντιατρική φροντίδα ξεκινά με την Προληπτική Οδοντιατρική: τον έλεγχο και το πλήρες εξαμηνιαίο check-up που περιλαμβάνει καθαρισμό, κλινική εξέταση και διάγνωση τυχόν προβλημάτων με ακτινογραφίες, ενημέρωση για σωστό βούρτσισμα και διατήρηση της στοματικής υγιεινής. 

Οι στεφάνες είναι ακίνητες προσθετικές αποκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για να καλύψουν ένα δόντι και να αποκαταστήσουν το σχήμα, το μέγεθος, την αντοχή, τη λειτουργικότητα και την αισθητική του εμφάνιση.

Οι στεφάνες χρειάζονται στις εξής περιπτώσεις:

• Όταν ένα δόντι υποβάλλεται σε ενδοδοντική θεραπεία, μπορεί να χρειαστεί να αφαιρέσουμε μεγάλο μέρος του οδοντικού ιστού. Επειδή έτσι το δόντι γίνεται πιο εύθραυστο, τοποθετούμε στεφάνη για το προστατεύσουμε. Το ίδιο συμβαίνει και με τα σφραγίσματα, όταν υπάρχει εκτεταμένη βλάβη και απώλεια ιστού.
• Όταν έχουμε ένα σπασμένο δόντι από οποιαδήποτε αιτία δεν αρκεί ένα σφράγισμα για να το προστατεύσουμε και έτσι το καλύπτουμε με στεφάνη. Αν το δόντι έχει ρωγμές, η στεφάνη εμποδίζει την επέκτασή της που οδηγεί συνήθως σε κάταγμα.
• Όταν έχουμε μεγάλα παλιά σφραγίσματα, το δόντι σταδιακά αδυνατίζει και γίνεται ευάλωτο. Με τη στεφάνη αποτρέπουμε την περαιτέρω φθορά.

Οι στεφάνες κατασκευάζονται σε εργαστήριο από διάφορα υλικά, όμως εκείνες που υπερέχουν αισθητικά είναι οι ολοκεραμικές και οι στεφάνες ζιρκονίου.

Στη περίπτωση που υπάρχουν και μπορούν να διατηρηθούν κάποια δόντια ή ακόμα και ρίζες, μπορεί να προσφέρονται για τη στήριξη των ΜΟ ή για αύξηση της συγκράτησης και ευστάθειας ΟΟ. Με αυτόν τον τρόπο, αναστέλλεται η απορρόφηση του οστού, καθώς αυτό διατηρείται γύρω από τις ρίζες. Χρησιμοποιούνται κατάλληλοι σύνδεσμοι με μία ειδική μήτρα / θηλυκό στην εσωτερική πλευρά της οδοντοστοιχίας και το αρσενικό, που προσαρμόζεται με χυτό εξατομικευμένο ενδορριζικό άξονα πάνω στη ρίζα του δοντιού που έχει απομείνει. Το αρσενικό με το θηλυκό συνδέονται και «κουμπώνουν» μεταξύ τους, ώστε η οδοντοστοιχία να είναι σταθερή και να μη μετακινείται. Με ελαφρά πίεση με τους αντίχειρες σε κατάλληλα σημεία, απελευθερώνεται εύκολα από τους συνδέσμους και αφαιρείται για να καθαρίζεται από τον ασθενή σε καθημερινή βάση.Όταν δεν υπάρχουν ούτε φυσικά δόντια, ούτε οδοντικές ρίζες, για να συμβάλλουν στην επιπλέον στήριξη μιας οδοντοστοιχίας, στη θέση τους μπορεί να χρησιμοποιηθούν οδοντικά εμφυτεύματα. Πιο συγκεκριμένα, μετά τη χειρουργική τοποθέτηση των εμφυτευμάτων, η οδοντοστοιχία τροποποιείται εσωτερικά, ώστε εφαρμόζει να παθητικά και άνετα πάνω στα εμφυτεύματα. Μπορεί να τοποθετηθούν και εκ των υστέρων και να προσαρμοστούν σε μία ήδη υπάρχουσα οδοντοστοιχία, όταν αυτό ενδείκνυται. Μελλοντικά, μπορεί να κατασκευαστεί μια νέα οδοντοστοιχία, εάν χρειάζεται, και να συνδεθεί με τα εμφυτεύματα.

Το αίσθημα ασφάλειας που παρέχεται με την επιπλέον στήριξη, βελτιώνουν στο μέγιστο βαθμό την αισθητική και τη λειτουργικότητα της οδοντοστοιχίας (μάσηση, ομιλία) και άρα και την ψυχολογία και την ποιότητα ζωής.Όταν τοποθετούνται 4 εμφυτεύματα στην άνω γνάθο, δεν χρειάζεται να καλύπτεται τελείως η υπερώα (ουρανίσκος), το μέγεθος της οδοντοστοιχίας μπορεί να μειωθεί. Ο ασθενής ανέχεται καλύτερα την προσθετική εργασία και προσαρμόζεται πιο γρήγορα.Σταθεροποίηση ολικών οδοντοστοιχιών με οδοντικά εμφυτεύματα

Τα οδοντικά εμφυτεύματα αποτελούνται από καθαρό τιτάνιο που έχει υποστεί ειδική επεξεργασία που ευνοεί τη δημιουργία νέου οστού γύρω τους και την οστεοενσωμάτωσή τους.

Οι βελτιώσεις στο σχεδιασμό τους, μετά από συνεχή έρευνα 40 και πλέον ετών από την πρώτη τους εμφάνιση έχουν καταστήσει δυνατή την αποκατάστασή τους σε μικρότερο χρόνο ή ακόμα και άμεσα δηλαδή τη στιγμή της τοποθέτησής τους.
Με σωστό σχεδιασμό και δεδομένου ότι ακολουθείται το κατάλληλο χειρουργικό πρωτόκολλο τα ποσοστά επιτυχίας ξεπερνούν το 95%.Η χρήση οδοντικών εμφυτευμάτων ως στηρίγματα για τη συγκράτηση ολικής οδοντοστοιχίας έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει την ποιότητα ζωής.

Τα κατάγματα δοντιών είναι αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο. Όταν από το δόντι έχει χαθεί μεγάλη ποσότητα οδοντικής ουσίας, μπορούμε να την αποκαταστήσουμε κάνοντας στην ουσία ένα lifting.

Για να «χτίσουμε» ένα δόντι χρησιμοποιούμε σύνθετη ρητίνη στο χρώμα του δοντιού. Με ειδικές τεχνικές η ρητίνη κολλάει στο τμήμα του δοντιού που έχει απομείνει και στη συνέχεια φωτοπολυμερίζεται για να σκληρύνει. Η ανασύσταση του δοντιού αποκαθιστά τη λειτουργικότητα και την αισθητική του δοντιού. Δίνει λύση ιδιαίτερα σε ανθρώπους που έχουν σπάσει κάποιο μπροστινό δόντι και ανησυχούν για το χαμόγελό τους!Σε περιπτώσεις όπου κατά την ενδοδοντική θεραπεία χρειάστηκε να αφαιρεθεί μεγάλη ποσότητα οδοντικής ουσίας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε άξονες για να στηρίξουμε καλύτερα το υλικό της ανασύστασης.

Οι άξονες κατασκευάζονται από διάφορα υλικά και τοποθετούνται στους ριζικούς σωλήνες.

Είναι στην ουσία τα γερά θεμέλια που θα μας επιτρέψουν να χτίσουμε από πάνω το δόντι σταθερά.

Ο σύνδεσμος ακριβείας είναι μία μηχανική μικροκατασκευή με την οποία επιτυγχάνουμε την ακριβή σύνδεση μίας κινητής μερικής οδοντοστοιχίας με μία ακίνητη και μέσω αυτής με τα υπάρχοντα φυσικά δόντια.

Το μεγάλο τους πλεονέκτημα είναι ότι δεν υπάρχουν οι αντιαισθητικοί βραχίονες που συγκρατούν τις κοινές μερικές οδοντοστοιχίες. Οι σύνδεσμοι ακριβείας συμμετέχουν στη συγκράτηση και στήριξη της οδοντοστοιχίας, ενώ με τα πλάγια τοιχώματά τους συμβάλλουν και στη σταθερότητά της.

Αποτελούνται από δυο τμήματα (αρσενικό-θηλυκό), από τα οποία το ένα ενσωματώνεται στη μερική οδοντοστοιχία και το άλλο στις στεφάνες.

Οι μερικές οδοντοστοιχίες με συνδέσμους ακριβείας είναι πολύ ανώτερες αισθητικά από εκείνες με τα άγκιστρα και προσφέρουν μεγαλύτερη σταθερότητα.

Η μερική οδοντοστοιχία είναι μια κινητή προσθετική κατασκευή (γνωστή και ως “μηχανάκι” ή “μηχάνημα”) που χρησιμοποιείται όταν λείπουν από την γνάθο αρκετά, αλλά όχι όλα τα δόντια, και αντικαθιστά τα ελλείποντα δόντια. Χρησιμοποιείται αντί για γέφυρες ή εμφυτεύματα.

Προτιμάται στις περιπτώσεις που δεν υπάρχουν αρκετά υγιή δόντια-στηρίγματα για να στηρίξουν μια γέφυρα δοντιών, λείπουν πολλά συνεχόμενα δόντια ή ο ασθενής προτιμά μια πιο οικονομική λύση. Με μία μόνο μερική οδοντοστοιχία μπορούμε να αντικαταστήσουμε ταυτόχρονα πολλά ελλείποντα δόντια σε διαφορετικές θέσεις της γνάθου κάτι που θα απαιτούσε την κατασκευή πολλαπλών γεφυρών.

Στο ιατρείο μας χρησιμοποιούμε τριων  ειδών μερικές οδοντοστοιχίες.

Όταν λείπουν όλα τα δόντια στη μία ή και στις δύο γνάθους και δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε κάποια άλλη αποκατάσταση τότε επιλέγουμε τις ολικές ακρυλικές οδοντοστοιχίες (μασέλες).

Μια ολική τεχνητή οδοντοστοιχία αποτελείται από μία ακρυλική βάση στο χρώμα των ούλων πάνω στην οποία στηρίζονται τα τεχνητά δόντια κατασκευασμένα από ακρυλικό υλικό ή πορσελάνη. Η βάση μιας τεχνητής οδοντοστοιχίας κάτω γνάθου έχει σχήμα πετάλου που ακολουθεί το σχήμα της γνάθου, ενώ σε μια οδοντοστοιχία άνω γνάθου η βάση καλύπτει επιπλέον και τον ουρανίσκο.Η κατασκευή τους γίνεται με τη βοήθεια οδοντοτεχνίτη και αφού πρώτα έχουμε πάρει αποτυπώματα ακριβείας για τον ασθενή. Μέχρι την τελική παράδοση της οδοντοστοιχίες θα χρειαστούν πρόβες για να βεβαιωθούμε ότι εφαρμόζει σωστά και είναι αυτό που θέλουμε από αισθητικής απόψεως.

Μετά την τοποθέτηση χρειάζεται ένα διάστημα προσαρμογής που ποικίλλει ανά περίπτωση. Ο ασθενής θα πρέπει να εξασκηθεί στη χρήση της οδοντοστοιχίας και σίγουρα το πρώτο διάστημα θα αντιμετωπίσει δυσκολίες.Μελλοντικά θα απαιτούνται και τροποποιήσεις στην οδοντοστοιχία, γιατί η απορρόφηση του οστού συνεχίζεται και η κατασκευή δεν θα εφαρμόζει σωστά στα ούλα.

Η ακρυλική οδοντοστοιχία αποκαθιστά τη μάσηση, την ομιλία και την αισθητική του στόματος αλλά σίγουρα όχι με τον καλύτερο και επαρκέστερο τρόπο.Παρουσιάζουν προβλήματα σταθερότητας και συγκράτησης, ενώ η ακρυλική βάση που καλύπτει τον ουρανίσκο δημιουργεί στον ασθενή μια άβολη αίσθηση.

Σαφώς καλύτερη λύση είναι οι επένθετες οδοντοστοιχίες που στηρίζονται σε εμφυτεύματα.

  Η ενδοδοντία ασχολείται με την διάγνωση και τη θεραπεία των βλαβών του πολφού καθώς και των πολφικής αιτιολογίας βλαβών των περιοδοντικών και περιακρορριζικών ιστών.

Η πιο συνηθισμένη ενδοδοντική επέμβαση είναι η λεγόμενη “απονεύρωση”. Με την απονεύρωση καθαρίζουμε το μολυσμένο πολφό του δοντιού, δηλαδή την  κοιλότητα μαλακού ιστού που βρίσκεται στο εσωτερικό του δοντιού..Η ενδοδοντική θεραπεία είναι απαραίτητη όταν ο πολφός μολύνεται λόγω κάποιας βαθιάς κοιλότητας ή κατάγματος/τραυματισμού που επιτρέπουν την είσοδο μικροβίων. Το δόντι σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορεί να θεραπευτεί μόνο του ή με φαρμακευτική αγωγή.

Από τον πολφό ξεκινούν οι ριζικοί σωλήνες, γι’ αυτό ο πόνος είναι συνήθως πολύ έντονος πριν την απονεύρωση.

Κατά την ενδοδοντική θεραπεία ο οδοντίατρος “ανοίγει” το δόντι, απολυμαίνει τους ριζικούς σωλήνες και αφαιρεί τον πολφό. Έπειτα οι ριζικοί σωλήνες καθαρίζονται και φράζουν με ειδικό υλικό. Πλέον το δόντι είναι έτοιμο να σφραγιστεί μόνιμα.Η απονεύρωση είναι πολύ συνηθισμένη αλλά και πολύ σημαντική εργασία, γιατί επιτρέπει στους ασθενείς να σώσουν τα φυσικά τους δόντια. Αν δεν γίνει έγκαιρα, η λοίμωξη προσβάλλει το οστό και κατά πάσα πιθανότητα το δόντι θα πρέπει να εξαχθεί.

 Οι εμφράξεις είναι τα γνωστά μας σφραγίσματα και αποτελούν μια πολύ συνηθισμένη οδοντιατρική εργασία. Τα χρησιμοποιούμε όταν μέρος ενός δοντιού έχει προσβληθεί από τερηδόνα χωρίς όμως η βλάβη να έχει φτάσει στον πολφό. Επίσης με σφράγισμα μπορεί να διορθωθεί κάποιο μικρό ράγισμα ή σπάσιμο.

Αρχικά αφαιρούμε από το δόντι τον τερηδονισμένο ιστό και διαμορφώνουμε κατάλληλα την περιοχή ώστε στη συνέχεια να τοποθετήσουμε το σφράγισμα.

Στη συνέχεια προσαρμόζουμε τα όρια και το σχήμα του σφραγίσματος, ώστε να μην επηρεάζεται η σύγκλειση των δοντιών, δηλαδή τα πάνω δόντια να ακουμπούν σωστά στα κάτω. Τέλος το σφράγισμα λειαίνεται.

Οι οδοντιατρικές εμφράξεις αποκαθιστούν αποτελεσματικά το σχήμα, την αντοχή και τη φυσιολογική λειτουργία του δοντιού αντικαθιστώντας την κατεστραμμένη αδαμαντίνη και οδοντίνη.

  Περιλαμβάνει καθαρισμό δοντιών, εμφράξεις (σφραγίσματών (πρώτα δόντια), προληπτικές εμφράξεις και επ) σε νεογιλά και μόνιμα δόντια, εξαγωγές νεογιλης την διαδικασία της φθορίωσης (για ενδυνάμωση). Είναι ένας πολύ ιδιαίτερος κλάδος της οδοντιατρικής διότι χρειάζεται συγκεκριμένο χειρισμό για την ψυχολογία των παιδιών ούτως ώστε να μην φοβηθούν και ιδιαιτέρως τα πολύ μικρά παιδιά να θεωρήσουν την όλη διαδικασία παιχνίδι. Επιπλέον στα παιδιά δίνεται μεγάλη βαρύτητα στη στοματική υγιεινή και την πρόληψη με μαθήματα βουρτσίσματος στα ίδια τα παιδιά και συχνούς ελέγχους. 

 Η θεραπεία της περιοδοντίτιδας ξεκινά με τη σωστή εκτίμηση της κατάστασης. Είναι σημαντικό να αξιολογήσουμε κλινικά σημάδια όπως η φλεγμονή και η αιμορραγία των ούλων, όπως επίσης και η πιθανή κινητικότητα ή η αλλαγή της θέσης των δοντιών στο στόμα.  Για την αποτελεσματική θεραπεία της περιοδοντίτιδας είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αποτυπώσουμε την κατάσταση των ούλων και των περιοδοντικών θυλάκων.  Πολύτιμο βοήθημα αποτελεί μια καινοτομία της σύγχρονης τεχνολογίας, το ηλεκτρονικό περιοδοντόγραμμα. Με ψηφιακό τρόπο καταγράφουμε το βάθος των περιοδοντικών θυλάκων, των υφιζήσεων, κ.λ.π. Έχει το πλεονέκτημα ότι μπορούμε να κάνουμε μετρήσεις σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, τις οποίες εύκολα μπορούμε να συγκρίνουμε. 

 Το πρώτο βήμα για την θεραπεία της ουλίτιδας και της περιοδοντίτιδας είναι να σταματήσουμε την καταστροφική δράση της περιοδοντικής νόσου. Θα πρέπει δηλαδή ν ‘ απομακρύνουμε την πέτρα, τις τοξίνες και τα μικρόβια που είναι προσκολλημένα στην επιφάνεια της ρίζας. Αυτό επιτυγχάνεται με μια τεχνική που ονομάζεται ριζική απόξεση, για την οποία είναι απαραίτητη η χρήση ειδικών εργαλείων. Πρώτο μας μέλημα κατά την περιοδοντική θεραπεία είναι να αφαιρέσουμε όλους τους νοσογόνους παράγοντες και να δώσουμε την ευκαιρία στους περιοδοντικούς ιστούς να ανακάμψουν από τη χρόνια φλεγμονή και να επουλωθούν.  Το πιο σημαντικό: μπορούμε να σώσουμε τα δόντια που κινδυνεύουν. Ας μην ξεχνάμε ότι τα δικά μας, φυσικά δόντια είναι αναντικατάστατα!